Η νομή της εξουσίας στην μεταπολιτευτική Ελλάδα

Σήμερα το μήνυμα που έχω να στείλω είναι το εξής ένα:

Αντίσταση, αντίδραση, σθένος και πυγμή, ενάντια στην οικονομική και πολιτική τρομοκρατία των ντόπιων και ευρωπαίων ελίτ που επιτίθενται στους φτωχούς, μισθοσυντήρητους Έλληνες

Τα πράγματα είναι απλά

Αυτή τη στιγμή ο λαός που περιθωριοποιείται, οι πραγματικοί μικρομεσαίοι της ανεργίας και της εξαθλίωσης, οφείλουν να πάρουν αποφάσεις, να κατέβουν στους δρόμους, να μπλοκάρουν με όποιο τρόπο είναι εφικτός στα πλαίσια της νομιμότητας, την επέλαση της αδικίας (φοροεπιδρομές, κατασχέσεις, ποινικές διώξεις κλπ)

Που με πρόσχημα την εκ Τροϊκας και εξ Ευρώπης "συμμόρφωση", αυτή η αδικία διαλύει την Ελληνική κοινωνία, μόνο και μόνο για να διατηρήσουν μερικοί τα ανόσια και ανίερα κεκτημένα, σε συνεργασία με τους κοινωνικούς και "φιλολαϊκούς" τοποτηρητές τους.

Δίχως να υπολογίζουν το κόστος και τα θύματα του ιδιότυπου οικονομικού εμφυλίου που έχουν εξαπολύσει με μίσος και μανία, απέναντι στα πλέον περιθωριοποιημένα στρώματα του λαού μας.

Διότι περί οικονομικού εμφυλίου πρόκειται, περί εθνικής καταστροφής και περί υποθήκευσης της δημοκρατίας και της νομιμότητας!

Εξηγούμαι αναλυτικά:

Η νομή της εξουσίας στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, έγινε ως εξής:

Με πρόσχημα τη δημοκρατία και την άνοδο του βιοτικού επιπέδου του Ελληνικού λαού, εκχωρήθηκαν σε πολλούς Έλληνες δικαιώματα που ευθέως παραβιάζουν κάθε Συνταγματική αρχή περί ισονομίας στην ζωή, την εργασία, την καθημερινότητα. Τα δικαιώματα αυτά ήταν η μονιμότητα στο δημόσιο και τα φτηνά δάνεια στους δημοσίους υπαλλήλους σε πρώτη φάση.

Ο λόγος που το καινούργιο (τότε) κατεστημένο αποφάσισε τον "εκδημοκρατισμό" της κοινωνίας (με πάτημα την αποκατάσταση των θυμάτων της χούντας και τα γεγονότα του Πολυτεχνείου--που ορθώς έπρεπε να γίνουν) ήταν γιατί ήθελαν τη δημιουργία μιας νέας μεσαίας τάξης άμεσα εξαρτώμενης από την κομματική--κρατική (στα πρότυπα σοσιαλιστικών χωρών βλ. ΕΣΣΔ) μηχανή, ώστε να εξασφαλίζουν εσαεί την εκλογή τους από ψήφους και να εξασφαλίζουν επαρκή έλεγχο των "κοινωνικών αντανακλαστικών"

Αυτό το σύστημα στην πορεία έγινε ακόμα πιο ευέλικτο.

Από τη μία η μεγέθυνση του κόμματος--κράτους μέσω προσλήψεων (άνοιγμα στο λαό--κοινωνία), από την άλλη η κατάργηση κάθε ιδιωτικής πρωτοβουλίας στον επιχειρηματικό τομέα, που ΔΕΝ είχε προσβάσεις ή "διαπλοκή" με την κεντρική εξουσία.

Ο έλεγχος έγινε ακόμα πιο πλήρης με την "ανοχή" και πολλές φορές τη διευκόλυνση, της φοροδιαφυγής, της εισφοροδιαφυγής, της μαύρης μισθωτής εργασίας, της υπεξαίρεσης, της απόκρυψης εισοδημάτων κλπ κλπ.

Έτσι, για τα μεν κομμάτια της κοινωνίας που ήταν υπό τον έλεγχο του δημοσίου τομέα, υπήρχε η εξασφάλιση (το αντάλλαγμα) της μονιμότητας, οι ασφαλιστικές παροχές, η εξασφαλισμένη σύνταξη. Ενώ για τα κομμάτια της κοινωνίας που δεν ήταν υπό τον έλεγχο του δημοσίου τομέα (ελεύθεροι επαγγελματίες, μικρές επιχειρήσεις, ιδιώτες κλπ) το αντάλλαγμα ήταν "τα στραβά μάτια" της εφορίας.

Το κατεστημένο "έχτισε" το σύστημα εξουσίας μέσα από μια ψευδεπίγραφη μορφή δημοκρατίας που ήταν τέτοια (πραγματική δημοκρατία δηλαδή) μονάχα την ώρα των εκλογών.

Το κατεστημένο δημιούργησε μια βαθμηδόν κοινωνική διαστρωμάτωση προνομιούχων, που παρεμβάλλονταν ανάμεσα στους πραγματικά και αληθινά πλούσιους της Ελλάδας (που ωφελήθηκαν από την Κατοχή, από την πετρελαϊκή κρίση, από τη Χούντα κλπ) και στους πραγματικά φτωχούς και περιθωριακούς της χώρας (μικροί αγρότες, εσωτερικοί μετανάστες από επαρχία, άνεργοι, γυναίκες κλπ).

Αυτή η βαθμηδόν κοινωνική διαστρωμάτωση αποτελείτο από τους νέους δημόσιους υπαλλήλους (που τους ήλεγχαν οι κλαδικές και ο κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός), τους νέους εμπόρους και μεταπράτες (που ελεγχόντουσταν από τα δάνεια των τραπεζών), τους νέους μικροεπιχειρηματίες (που ελεγχόντουσταν από τις διευκολύνσεις και τις παροχές του Υπουργείου Οικονομικών και των χαμηλότοκων επιχειρηματικών δανείων), τους αγρότες (που έγιναν δέσμιοι των κρατικών-κοινοτικών επιδοτήσεων) τους ιδιοκτήτες μικρής ακίνητης περιουσίας (που ελεγχόντουσταν από τα "στραβά μάτια" στην αυθαίρετη δόμηση, από τις πολεοδομίες), τους στρατιωτικούς και τα σώματα ασφαλείας (που η καινούργια κομματική νομενκλατούρα μπορούσε να χειραγωγήσει μέσω διορισμών και προαγωγών-κρίσεων) και ούτω καθεξής.

Έτσι ανάμεσα στους πραγματικά πλούσιους, και τους πραγματικά φτωχούς, κατασκευάστηκε μια μεσαία τάξη, για να απαλύνονται οι συγκρούσεις. Όμως αυτό έγινε με τρόπο παράνομο, διότι το κράτος οφείλει να προστατεύει τους αδύναμους. Και ο νόμος οφείλει να εξασφαλίζει την πρόσβαση όλων στα κοινωνικά αγαθά. Συνέβη αυτό?

Όχι δε συνέβη. Και δε συνέβη διότι δεν ελήφθησαν υπόψη οι ανάγκες των φτωχών, αλλά οι ανάγκες των πλουσίων που εκχώρησαν προνόμια στη μεσαία τάξη, χρησιμοποιώντας για το σκοπό αυτό, το ΠΑΣΟΚ του Αντρέας και τη ΝΔ μετέπειτα.

Αυτό έγινε ώστε οι πλούσιοι να εξασφαλίσουν ότι ο εμφύλιος πόλεμος αρχικά, οι εξεγέρσεις ενάντια στην άρχουσα τάξη μετέπειτα, η αντίσταση κατά της χούντας και το Πολυτεχνείο, δεν θα γινόντουσταν ποτέ ξανά οχήματα των φτωχών, για να διεκδικήσουν τον πλούτο και την εξουσία των λίγων δυνατών της χώρας.

Σήμερα βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας μεγάλης κοινωνικής μεταστροφής. Μιας αλλαγής που επέφερε η κατάρρευση της κεντρικής εξουσίας, από τον κρατικό---κομματικό μηχανισμό, λόγω χρεοκοπίας του κράτους.

Μαζί με το κράτος, διαλύθηκε και το σύστημα εξουσίας των πλουσίων, με μεσάζοντα την φαύλη πολιτική τάξη των κομματικών τοποτηρητών της, που είτε λέγονται Βενιζέλος, είτε Σαμαράς, είτε Αλέξης Τσίπρας, είτε με οποιοδήποτε όνομα, εξυπηρετουν τα ίδια αφεντικά.

Αυτό το σύστημα εξουσίας χρησιμοποίησε:

1. Τους πολιτικούς ώστε να "συντηρούν" τη δημοκρατική ψευδαίσθηση για το λαό μέσω ανταλλαγμάτων (ρουσφέτια), παροχών, επιδοτήσεων, διευκολύνσεων, εκχωρήσεων και διαπραγματεύσεων σε Ελλάδα, Ευρώπη και Διεθνές περιβάλλον
2. Τους δημοσιογράφους και τα κρατικά επιχορηγούμενα ΜΜΕ για να υπνωτίζει τις μάζες και να δημιουργεί καταναλωτικές φούσκες και υλιστικό τρόπο ζωής
3. Τις ποδοσφαιρικές ομάδες και τις κομματικές νεολαίες ώστε να ελέγχει και να χειραγωγεί τους νέους και να τους χρησιμοποιεί ως αποτελεσματικές ομάδες πίεσης, στρατούς με σημαίες και "ιδεολογία"
4. Το συνδικαλισμό, ώστε να διαπραγματεύεται μέσω συλλογικών συμβάσεων και άλλων προνομίων το σκανδαλώδη διαχωρισμό (κατάφωρη παραβίαση συνταγματικών δικαιωμάτων και έμπρακτη άσκηση κρατικού ρατσισμού) μεταξύ εργασίας δημόσιου χαρακτήρα και εργασίας ιδιωτικού χαρακτήρα με εντελώς διαφορετικά νομοθετικά πλαίσια και ποιοτικά στοιχεία
5. Τη δικαστική εξουσία μέσα από την αρνησιδικία και τις ατελείωτες καθυστερήσεις και αναβολές για τις σοβαρές και "επικίνδυνες" για τα συμφέροντα των ελίτ, υποθέσεις, ενώ ταυτόχρονα την εξάντληση του λαού από τη συνεχή επίθεση και τις εξοντωτικές ποινές για μικρά αδικήματα
6. Την δημόσια "δωρεάν παιδεία" σε όλα τα επίπεδα από το δημοτικό σχολείο μέχρι τα Πανεπιστήμια. Με στόχο την θεμελίωση της "ιδεολογίας του καθεστώτος". Την ιδεολογία του μαστιγίου και καρότου (καλός και κακός μπάτσος) με "στοχευμένες παρεμβάσεις" όταν χρειάζεται να "ρυθμιστουν" καταστάσεις βλαπτικές για το σύστημα. Την ίδια στιγμή που ταυτόχρονα εδραιώνεται -με κάθε μέσον- η ανομία και η ανυπακοή στους νόμους που το ίδιο το κράτος -ερήμην του λαού- ψηφίζει (κοπάνα-κατάληψη-υποβάθμιση μαθήματος-φαιδρά βιβλία-ανεπαρκείς καθηγητές-έωλο διδιακτικό πρόγραμμα). Στα ελληνικά σχολεία συντελείται η πλύση εγκεφάλου των παιδιών με σχήμα το δίπολο "εθνοκεντρισμός κόντρα στο διεθνισμό" και το ανάποδο. Παγιδεύοντας τους νέους σε ανύπαρκτες και ιστορικά ανυπόστατες διπολικές παραδοχές (ποιό είναι καλό και κακό, ποιό το σωστό και λάθος) που "κλείνουν" τα μυαλά και διογκώνουν τις παρερμηνείες. Στο τελικό στάδιο, στα ελληνικά Πανεπιστήμια γίνεται και η στρατολόγηση των υπηρετών του συστήματος. Οι μέν "αναρχοαριστερών" φρονημάτων χειραγωγούνται από τις "καταλήψεις και τα αυτόνομα στέκια", οι δε "δεξιών συστημικών" φρονημάτων χειραγωγούνται από τη διαπλοκή με το καθηγηταριό που "περνάει τα θέματα" παρέχοντας διευκολύνσεις και συσσώρευση πτυχίων δίχως αντίκρυσμα. Στόχος δεν είναι η έρευνα, ούτε η πρόοδος, αλλά το μοίρασμα των επιδοτήσεων στα κρατικά πανεπιστήμια, τα βιογραφικά των "ερευνητών", η αναπαραγωγή "ομοιότυπων" φαφλατάδων, που "γνωρίζουν" με ποιό τρόπο θα ελιχθούν στην κοινωνία. Παράλληλα η παιδεία έχει δημιουργήσει και την παραπαιδεία βολεύοντας τους άνεργους καθηγητές που ανακυκλώνουν το δίπολο "σύστημα-αντισύστημα", "ασπρο-μαύρο", "μαζί μας-με τους άλλους", ενώ στην πράξη ο επίσημος εκπαιδευτικός χώρος είναι συγκοινωνούν δοχείο με τον ανεπίσημο για ίδιο όφελος.
7. Την εφορία, ώστε να δημιουργήσει μια παράλληλη "μαύρη" οικονομία, διαμέσω της οποίας μπορούσε να ξεπλένει χρήμα και να διακινεί τεράστια ποσά, που στο μεγαλύτερο μέρος τους ήταν προϊόντα διαπλοκής και συναλλαγής μεταξύ του τριγώνου πλούσιοι-κράτος-επιχειρηματίες διαπλεκόμενοι. ------Σημείωση: Δεν είναι τυχαίο που σήμερα με την κατάρρευση των δημόσιων οικονομικών, ξαφνικά θυμήθηκαν (λόγια του αντιεισαγγελέα Νικολούδη και έκθεση της Τροϊκα) ότι ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ πρακτικά ο φοροελεγκτικός μηχανισμός (διότι είναι θεσμικά ανενεργός και έτσι τροποποιημένος ώστε να διευκολύνει τις ρεμούλες και τις συναλλαγές για τις μεγάλες απάτες----αντίθετα για τη μικρή φοροδιαφυγή και τη μισθωτή αδυναμία καταβολής φόρων προβλέπονται δρακόντειες ποινές βλ. δηλωσεις Θεοχάρη).

Σήμερα, αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι η ευκαιρία του λαού να ξεσηκωθεί και να διεκδικήσει περισσότερα δικαιώματα, περισσότερη νομιμότητα, αληθινή δημοκρατία. Να πιέσει προς την κατεύθυνση των μεταρρυθμίσεων έστω και με σημαδεμένη τράπουλα. Δεν έχει σημασία το αποτέλεσμα

Σήμερα, το παλιό σύστημα καταρρέει και αναζητώνται οι νέοι παίκτες, οι νέες συνθήκες που θα δημιουργήσει η πίεση του λαού αλλά και η ανάγκη να συνεχίζουν να κερδίζουν οι πλούσιοι, κρατώντας την κοινωνία υπό έλεγχο και σιδηρά χείρα.

Η τρομοκρατία και ο αποπροσανατολισμός δεν πρέπει να περάσουν. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να μας φοβίσουν με τις εξαγγελίες τους για δημεύσεις και ποινικές διώξεις. Ο νόμος λειτουργεί και αμφίδρομα.

Εδώ και τώρα ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ και στο ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ τα πόθεν έσχες και η περιουσία:

• όλων των πολιτικώς εκτεθειμένων προσώπων
• των καταθετών εξωτερικού με τα εμβάσματα εκατομμυρίων
• των μεγαλο-συνδικαλιστών
• των ιδιοκτητών ΜΜΕ
• των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών
• των προέδρων ΠΑΕ
• των αρχηγών κομμάτων 

 και όλων των συνεργατών της εξουσίας και του συστήματος ελέγχου της κοινωνίας

Ώστε να γίνει κάθαρση και να απονεμηθούν ποινές με οριζόντιο και κάθετο χαρακτήρα.

Αυτό σημαίνει το να "επανακαταλάβουμε το κράτος", το να "επανακαταλάβουμε την χώρα" και όχι οι αρλούμπες του εκάστοτε αχυράνθρωπου Σαμαρά

Αντίσταση, αντίδραση, σθένος και πυγμή, ενάντια στην οικονομική και πολιτική τρομοκρατία των ντόπιων και ευρωπαίων ελίτ που επιτίθενται στους φτωχούς, μισθοσυντήρητους Έλληνες

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΟΣΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΣΤΕΡΟΥΝ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΒΙΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ